Kim en Harmen zijn 27 jaar samen. Jong verliefd, vroeg getrouwd en vrij snel daarna prille ouders. Nu de meiden groot zijn, vraagt Kim zich af wat er nog van de liefde over is. „Het is niet zo dat ik weg wil, maar volgens hebben we wel werk te doen.

Harmen was dus mijn eerste vriendje. Hij zat in 5-vwo, ik in de derde en op een schoolfeest kwam hij naast me zitten. Ik verslikte me zowat in mijn cola. Hij was één van de knapste jongens van de school en alle meisjes waren idolaat van hem. Waar het over ging die avond, weet ik niet meer zo goed, wel dat we uiteindelijk stonden te zoenen in een hoekje van de aula.

Het hele weekend had ik buikpijn van de vlinders. Ik had een paar keer eerder gezoend, maar dit was andere koek. Hij kon het zó goed! Ik ging ervan uit dat het net als bij die andere jongens voor een avondje zou zijn. Maar die maandag kwam hij naar me toe en vroeg of ik zin had ’s middags met hem mee naar huis te gaan. Daar hebben we een tijdje op zijn bed zitten praten en uiteindelijk weer gezoend. Toen vroeg hij me verkering.

Harmen en ik waren een goed stel. Vreselijk verliefd natuurlijk, we lagen zeker drie kwart van de tijd te vrijen, maar we waren ook vrienden. We gingen samen uit en naar het zwembad of luisterden op zijn kamer naar muziek. Hij maakte tientallen mixtapes voor me. En we konden goed met elkaar praten. Diepe gesprekken, vonden we zelf. Over de zin van het leven en wat we hoopten voor de toekomst.

Toen ik 25 was, zijn we getrouwd en een jaar later werd onze eerste dochter geboren. We waren dolgelukkig. De tweede kwam er snel achteraan. Ik durf wel te zeggen dat we die jaren op een wolk leefden. Natuurlijk was het zwaar. Doorwaakte nachten, een baby en een kind in de peuterpuberteit, de buikgriepjes en de doorkomende tandjes, maar ik denk dat we het samen goed gedaan hebben. Harmen is een topvader. We deden het echt mét elkaar en genoten van die twee humpies.

Terugkijkend denk ik dat onze verliefdheid verschoof naar de liefde voor de kinderen. Dat is normaal, waarschijnlijk. Het is niet voor niks dat veel jonge ouders elkaar een beetje uit het oog verliezen. Veel stellen krijgen vaker ruzie of klagen dat ze nooit meer seks hebben. Maar eigenlijk hadden wij het niet zo door. Tegen de tijd dat de derde kwam, waren we een soort goedlopende zorginstelling, waar drie kinderen de volle aandacht kregen en wij fantastisch op elkaar ingespeelde collega’s waren geworden.

Eigenlijk waren we nog maar zelden met z’n tweeën. Geen oppas, vooral. Waar laat je drie kleine meisjes? Bovendien was er altijd wel één ziek of in een lastige fase. Uitgaan kwam zelden voor, zwemmen deden we met de kinderen en diepe gesprekken voeren was blijkbaar iets voor pubers.

Inmiddels zitten de meiden allemaal op de middelbare school. Ze hebben ons nodig, maar heel anders dan vroeger. We hebben meer vrijheid. Toch merk ik dat de fut eruit is. Ik weet niet zo goed meer waar we het, behalve over de kinderen, over moeten hebben en om eerlijk te zijn voel ik me al jaren niet erg aantrekkelijk meer. Vroeger hoefde ik maar langs te lopen in mijn Zeemanonderbroek en hij besprong me. Nu durf ik niet eens een sexy lingerietje aan te trekken, omdat ik me er dik in voel. We hebben nog wel seks hoor, maar ik ben soms bang dat hij initiatief neemt uit behoefte, niet omdat hij mij nog begeert.

Binnenkort ga ik hem verrassen. Ik heb kaartjes voor een concert en een hotel geboekt. Met de meiden heb ik afgesproken dat ze voor zichzelf zorgen, mijn beste vriendin is achtervang. Ik denk dat we dat weekend moeten praten. Een ouderwets gesprek over wat we hopen voor de toekomst. Maar waar ik vooral naar uitkijk is het weer echt eens leuk te hebben zonder kids. Uitgaan en kletsen op bed. Het hotel heeft ook een zwembad. Misschien moeten we gewoon weer eens het diepe in om onszelf terug te vinden.”

Lees hier meer Over Liefde

Wil jij ook (anoniem) geïnterviewd worden Over Liefde? Mail naar yanaika@mediahuis.nl