Dat de dorpelingen hem graag zien optreden blijkt wel uit de opkomst. Het concert was dik uitverkocht. Terecht, want het mag op z’n minst een opmerkelijk concert genoemd worden met de volledige liedcyclus ’Winterreise’ van Schubert. Een werk dat waarschijnlijk niet eerder openbaar gebracht werd door een altstem.

Dat is inderdaad wel even wennen voor wie vertrouwd is met bijvoorbeeld de beroemde uitvoeringen van de bariton Fischer Dieskau. Niet alleen door de altklank, maar ook doordat een hoge stem gebruikt wordt voor een hoofdpersoon die verscheurd is door liefdesverdriet wanneer zijn meisje het heeft uitgemaakt.

Kommer en kwel

Het is een en al kommer en kwel voor die hoofdpersoon, die na het afscheid tot aan zijn dood blijft ronddolen. De dichter Wilhelm Müller is niet zuinig om het verdriet met al zijn ach en wees uit te beelden. Dat niet neemt niet weg dat de dichter veel rake poëtische beelden neerzet. Die kwaliteit maakt dat de teksten nog steeds te pruimen zijn. En natuurlijk ook door de prachtige melodieën met al even vindingrijke pianopartijen van Schubert.

Buwalda komt er goed mee weg. Men went al snel aan zijn hoge register. Het is duidelijk dat Buwalda een liefde heeft voor het liedrepertoire. Hij weet te overtuigen en sleept je mee door alle sfeerbeelden met een voortreffelijke mimiek.

Doseren kan hij ook, getuige de manier waarop hij terloops tijdens alle larmoyante momenten in het verhaal de smart weet te relativeren. Wanneer hij even zijn neus moet snuiten (was hij verkouden?) pikt hij met een knipoog naar het publiek even een traan weg.

Het zal mij niet verbazen als aan het eind menigeen echte tranen heeft moeten wegslikken. Het slotlied ’Der Leiermann’ blijft een echte smartlap maar dan van het allerhoogste niveau. Ook de sublieme interpretatie van Buwalda hakte er flink in.